Lieve Vriendschappen
Jullie aanwezigheid is van onbeschrijfelijk belang. Toch zal ik proberen neer te schrijven hoe dankbaar ik ben als jullie bij de ontbijtjes in de Hema zijn, bij alle verhalen, bij alle ditjes en datjes van wel en geen belang. Bij de cup B, C of D! haha. Bij de Laté machiato’s of verse munt theetjes. Bij de ‘hoe-doe-jij-datjes?’ Bij de ‘vergeet jezelf nietjes’ Bij de ‘Zou-je-dat-wel-doen-tjes?’ Bij de veeel te veeel woorden of de veelzeggende stiltes, bij de knuffels en de berichtjes.
Ik zeg het misschien wel veel te weinig, besef het veel te weinig. Hoe belangrijk al die kleine grootse momentjes zijn in een wereld die altijd wel iets belangrijkers te doen heeft dan een koffie te gaan drinken. Een wereld die altijd wel iets belangrijkers te zeggen heeft dan ‘als je zin hebt in een babbel...?’
Ja, ik weet het, ik zou met belangrijker dingen moeten bezig zijn. En wat is pijn? Zoveel mensen met zoveel meer ellende. Maar mijn wereldvrede begint bij jullie. Bij de ‘typisch mannen!’ Bij de ‘Hij begrijpt er niks van!’ Bij de ‘je bent daar veel te goed voor’ Bij de ‘het komt allemaal goed’ En dat komt het, altijd. Met, voor en door jullie.
En dan mag de hele wereld mij niet begrijpen, de liefde zijn klauwen laten zien, mensen in en uit mijn leven stappen, zolang mijn lieve vriendschappen blijven hoef ik geen man die toch niet weet wat hij wil, hoef ik geen fantastisch leven met alles er op en der aan. Ik hoef geen overvol leven vol oh zo drukke bezigheden en 1150 Facebook vrienden die pure opvulling zijn voor de leegte die je niet onder ogen durft te zien.
Geef mij maar jullie, de zeldzame, die mijn dwarse blonde krullenkop aan kunnen, die weten dat ik het, ondanks mijn dwars door zee woorden, het goed bedoel, die mijn ongeduld, mijn heftig temperament, mijn onmogelijke liefdes, mijn beter weten, mijn onzekerheden aan kunnen. Waar ik nog kinds de slappe lach mee kan krijgen, onnozel mee kan doen, door ziekenhuis gangen kan dansen en zingen, waar ik niet altijd de volwassen sterke bij hoef te zijn.
Ik ben ook dankbaar voor alle vriendschappen die er zijn geweest. Die mij hebben helpen groeien, die mij begrepen terwijl ik dat zelf niet meer deed. Voor de mooie tijden, de herinneringen die ze met mij mee gemaakt en gekleurd hebben.
Je hoeft in een leven lang niet te blijven om waardevol te zijn geweest, toch?
Deze brief is ook voor de vriendschappen die nog moeten openbloeien, hernieuwd kunnen worden, voor de nieuwe vriendschappen die net als de toekomst nog onbeschreven zijn.
En als ik in een teleurstellend moment weer zeg dat ik het liefst hélemaal alléén in een hutje in de Rimboe wil gaan leven. Doe dan maar dat je mij niet hoort. Fluit een liedje, maak een huppeltje en ik bedenk me vast wel weer dat ik geen Leeuws of Orang-oetangs spreek ;-)
Blijf alsjeblief kopjes thee voor mij maken, blijf alsjeblief veel te luid in de Hema om me heen kwetteren, blijf lieve leuke berichtjes sturen, blijf naar mijn naaimachine lesjes komen, blijf met me mee vloeken, mee gibberen, meevoelen.
Ik beloof dat ik dat ik voor jullie hetzelfde zal doen. De koekjes en koffie staan al klaar! :-)
Liefs
Sofi@
7
dec
Reacties
Login of registreer u om te reageren op dit artikel.