Bondgenoot - Hoe verder !!!

okt

Hoe verder !!!

Geschreven door Nicky

Ben vrouw van 42 die vroeger als beginnende tiener betrokken ben geraakt bij een auto ongeluk als bijrijder. Heb op dat moment de keuze gekregen, de rest van mijn leven in rolstoel of 2 zware rugoperaties. Voor een tiener is dat geen KEUZE. Na een half jaar ziekenhuis, en 2 zware operaties en nog half jaar revalideren, ben ik nu - zoveel jaar verder -in een paar jaar tijd snel fysiek, en daardoor ook psychisch, achteruit aan het gaan. Zelfs de artsen bieden nog weinig hoop. Ze hebben wel een neurostimulator geplaatst, maar kan nog niet verder, elke keer weer iets erbij, dat specialisten zelf niks meer kunnen betekenen dan je alsnog vol te stoppen met zware medicijnen, waardoor je steeds meer geïsoleerd raakt,enz. Het houdt niet op, al veel artsen en pijnklinieken gezien, tot nu niemand met hoop, of omgang ermee. Ondertussen lijd niet alleen ik maar zeer zeker mijn gehele gezin, en de mensen om je heen. Ben altijd onafhankelijk geweest en een werkbeest. Alles is weg. En het vechten elke dag tegen de pijnen eist soms toch zijn tol. HOE VERDER? ? Groetjes Een hopeloos vechtertje

Reacties

16/10/2015 - 20:47

Pieter.H zegt:

Dag Nicky, ben een man van 50 jaar, vanaf mijn vijfde werd door mijn vader, en later ook door mijn oudere broer en zus afgrijselijk mishandeld, ik heb nooit een kind zijn, mijn moeder keerde haar rug en ik moest ook nog 7 jaar 4 maal per naar vergaderingen van jehova's get..., ik was altijd de eerste van de klas, etc. Toen viel ik in een depressie dieper dan de Grand Canyon, pillen helpen weinig, behalve de pijnstillers die ik elke dag moet nemen, sport, lezen, schrijven, films kijken, tekenen zijn van mijn voornaamste hobby's, en uiteraard vrienden V/M, maar sport is de laatste 15 jaar volledig uit mijn leven verdwenen, mijn vriendin waarmee ik samenwoonde maakte het nadat ze een tweede heupprothese heb, waarvan 1 slecht geplaatst, maar aangezien dat kind er nooit heeft mogen zijn, geniet nu zo vaak van elke moment, indien mogelijk (ook met hevige rugpijn),
dus wil ik graag eindigen met in van mijn korte gedichten, want ik mag ondanks mijn zware handicap nog wel optreden, maar niet publiceren, hier volgt het 'Centraal'

Ik heb niet één trein gemist
Ik heb alle treinen gemist
Mijn leven is het lege centrale station
Maar ik sta niet alleen op het perron,
(Pieter Hemerijck)
Het kind hebben ze niet uit mij gekregen, ook al is elke dag (meestal) een gevecht, heb moed, laat altijd alles dubbel checken, veel sterkte en alles wat je jezelf zou toewensen, positief uiteraard,
veel liefs Pieter

25/10/2015 - 13:11

Pieter.H zegt:

Heb je mijn bericht ontvangen,
graag reactie,
liefs Pieter

30/10/2015 - 22:14

Pieter.H zegt:

Worstel met dezelfde problemen, spijtig heeft de corrupte A'pense politie enkel lef tegen kleintjes en totaal onschuldigen, bij mij zijn ze voor een onverklaarbare reden zonder huiszoekingsbevel met 10 personen binnengevallen, me in elkaar geslagen en opgesloten, net op de avond voor mijn verhuis, en alles wat waardevol was meegenomen, zeg maar gerust politie are thiefs, ze pesten me nu al 15 jaar, daarom 1 van mijn gedichten voor iedereen die ook negatieve ervaringen heeft met de politie van, vooral A'pen (wat ze ook zijn), maak er wat van:
Ik heb niet 1 trein gemist,
Ik heb alle treinen gemist,
Mijn leven is het lege centrale station,
maar ik sta niet alleen op het perron.

Iedereen het beste van piet poet,
Fight Back
and watch y back,
greedz.