Lijnen dansen op en neer,
golvend in een wervelbad.
Regen knettert tegen ’t raam,
zo drijf ik langzaam van je weg.
Dobberend op overvloed
groeit het hart van deze dag.
Boven onze horizon
witte wolken zonder doel.
Je blik zit in mijn binnenzak,
verborgen achter ons verhaal.
In heldere strepen op het glas
glijdt het afscheid mij voorbij.
Aan het onweer dat me wacht,
heb ik niet één keer gedacht.
Ingrid VDP
10
feb
Reacties
Login of registreer u om te reageren op dit artikel.