Het leven van Kim Deschacht uit Sint-Andries veranderde drastisch op haar zestiende. Na klierkoorts volgde een lange slepende ziekte die haar leven domineerde. "Tot dan was Kim een heel actieve meid. Ze deed aan ballet, streetdance en karate. Maar na die klierkoorts viel ze plots in zak en as", zegt mama Mieke. "Ik was monitrice tijdens een kamp in de Ardennen en keerde terug met beten op mijn rug", vertelt Kim. "We legden niet meteen de link met een teek. Even later trok ik met een vriendin naar Dranouter. Daar lag ik het hele festival ziek in mijn tentje. Na 3,5 maanden kon ik nog altijd maar enkele halve dagen naar school. Ik heb zo mijn humaniora uitgedaan. We wisten niet wat er precies aan de hand was. Uit eerste onderzoeken kwam de aandoening ME of myalgische encefalomyelitis naar voor. We zijn pas in 2013 te weten gekomen dat ik de ziekte van Lyme had. Het duurde jaren voor de testen ver genoeg stonden om de juiste diagnose te stellen."

Geheugenverlies
Intussen ging het van kwaad naar erger met de mama van Emiel (3) en Marijn (1). "Op een bepaald moment kon ik niet meer bewegen of spreken. Ik had destijds als masterstudent 'Schilderkunst' een scriptie neergepend, maar kon door geheugenverlies plots niet meer schrijven. Ook de kindjes opheffen zat er niet meer in. Op een bepaald moment moest ik me voortbewegen in een rolstoel." Dat was het signaal voor mama Mieke om een eerste actie te organiseren en geld in te zamelen voor de peperdure behandeling van haar dochter. "Twee jaar geleden organiseerden we een spaghettibenefiet. We zamelden zo'n zesduizend euro in en gebruikten die om een thuisbehandeling te betalen die 600 euro per maand kostte. De ziekte van Lyme is erkend, maar de behandeling niet. De mutualiteit betaalt dus niks van de kosten terug", zegt Mieke.

"Ik kreeg drie verschillende soorten antibiotica in een baxter", pikt Kim in. "De behandeling was bijzonder zwaar, omdat de bacterie zich verzette. Ik was misselijk, moest overgeven en mijn zicht werd wazig. Ook liep ik allergieën op en was ik soms kortademig. Maar na acht maanden werd de behandeling even bewust 'on hold' gezet om te zien hoe mijn lichaam zou reageren. Plots herkenden de buren mij niet meer. Ik kon terug spelen met mijn kindjes en moest me niet langer voortbewegen in de rolstoel. In november reed ik voor het eerst terug op de fiets. Intussen fiets ik twee keer per week. Ik kan terug met mensen in groep afspreken of gezellig naar een film kijken. Dankzij de behandeling is mijn tweede leven begonnen. Ik geniet nu echt van de kleine dingen", zegt ze. "Kim bloeit weer helemaal open", vult Mieke aan. Maar om de behandeling verder te kunnen zetten, zijn er extra middelen nodig.

Hervallen
"Soms ben ik nog heel vermoeid, begin ik te trillen of verkramp ik. Woensdag lag ik nog een hele dag ziek in bed. Als ik de behandeling niet terug kan opstarten, is de kans groot dat ik zal hervallen. Ik ben bang om mijn vrijheid opnieuw te verliezen of weer compleet afhankelijk te zijn van anderen. Bovendien blijkt mijn oudste zoontje Emiel ook drager van de ziekte van Lyme. We weten niet in hoeverre de ziekte actief is, maar onderzoek bevestigt dat de aandoening overdraagbaar is van moeder op zoon. De testen van Emiel hebben al 1.637 euro gekost. Nu moeten we afwachten of hij ook een behandeling moet krijgen. Nu ik weet dat er een behandeling is die werkt, heb ik toch hoop voor mijn zoontje. De professor heeft alvast gezegd dat hij mij volledig kan genezen", zegt Kim.

Bron: Het Laatste Nieuws 25 Maart 2016